Op woensdag 12 juni werd onze Dieke onrustig en wilde ze niet meer eten. Voor ons een teken dat de bevalling niet lang meer op zich zou laten wachten. In de nacht van woensdag op donderdag daalde haar lichaamstemperatuur en werd ze nog onrustiger. Heen en weer lopen en nestjes maken van alles wat ze tegen kwam in huis en ook in de tuin. Donderdag 13 juni werd om 17.00 uur het 1e teefje geboren, pupje rood. Dieke wist direct wat te doen. Ze beet de navelstreng door, at de placenta op en ging het pupje helemaal schoon likken waarna het, met wat hulp van mij, lekker ging drinken. Wat een geweldig gezicht om Dieke zo op haar instinct te

De week is voorbij gevlogen. De pups en Dieke waren ontspannen en we kunnen zeggen dat de vraag en aanbod naar melk volledig op elkaar is afgestemd. Dieke liet om de 3 uur weten dat ze naar buiten wilde en daarna wilde eten. Zodra zij haar eten “achter de kiezen” had ging ze de werpkist in en liet ze alle pups vol overgave bij haar drinken. Mooi om te zien dat er soms drink shift’s waren. Een aantal die direct wakker werden en zich gelijk aan de dichtstbijzijnde tepel vastklemden. Even later de rest als de eersten al een beetje lagen te dutten en makkelijk van de tepel af te krijgen waren. Het werd allemaal onderling geregeld. Soms vreedzaam en

Jeetje, wat vliegt de tijd! Als de dag van gisteren herinner ik me de geboorte van alle 7 soul sisters en nu lopen ze “keffend” en “bekvechtend” door de werpkist. Het lopen gaat met de dag beter en sneller. Je ziet de pups steviger en zekerder worden in hun bewegingen. Nu de oogjes en oortjes steeds beter gaan werken zie je ook dat ze gerichter naar elkaar toe lopen om contact te maken. Om tegen elkaar aan te gaan liggen of om te stoeien en elkaar of de knuffels in de werpkist uit te dagen. Dit laatste gaat met veel geluid gepaard en soms schrikken wij van het volume dat er uit zo’n klein hummeltje kan komen. Niet alleen reageren

Deze week was het een aantal dagen prachtig weer dus tijd om de 7 Soul Sisters mee naar buiten te nemen. Een stuk gazon afgezet, dekentje, speeltjes en mandjes erin en de gezusters in een grote gele bak naar de tuin dragen. Dit ging nog net. Niet alleen qua gewicht maar zeker door de bewegelijkheid en de drang om eruit te klimmen. De eerste stappen op het gras waren even onwennig maar al gauw liepen ze parmantig door elkaar heen. De neuzen stonden niet stil. Snuffen aan het gras, de blaadjes die erop lagen, het kleed en de stoel. Opkijkend als de hond van de buren ging blaffen, de buurman het gras ging maaien of een motor over de dijk

Een week gaat zo snel voorbij dat het bijna niet valt bij te houden wat er allemaal met de Soul Sisters gebeurt. Laten we maar eens beginnen met het ochtendritueel. Ik kan niet anders zeggen dan dat ze lekkere uitslapers zijn. Rond half 8 kom ik meestal beneden en dan liggen de zusjes overal verspreid in de ren of de werpkist. Soms met z’n drieën op elkaar in een mandje maar ook languit over knuffel schaap in de bench of boven op knuffel panda. De plas pads liggen overal en nergens, het verslepen van die dingen in de nacht schijnt vast een leuke bezigheid te zijn 😉 Overal plasjes op het zeil en overblijfselen van ontlasting; Dieke heeft ’s nachts

De week begon met een zeer gezellig bezoek van Dimitri, Veerle en Ferre. De trotse eigenaren van Cliff, papa van de 7 soul sisters. Uit België naar Grave gekomen om te knuffelen met het nageslacht van Cliff. Zo fijn om te merken dat zij ook betrokken willen zijn bij het opgroeien van de pups. Voor alle pups een geweldig presentje dat wij straks aan de nieuwe eigenaren kunnen geven, zo lief. Tijdens dit bezoek merkten we dat Patti, pupje rood, niet zo lekker in haar vel zat. Ze had geen zin in eten, haar vacht was dof, ze trok zich terug en sliep heel veel. ’s Middags werd het niet beter en gingen we ons toch wat zorgen maken. Wat